Post Info TOPIC: zelfportret
kardinaal Simonis

Date:
zelfportret
Permalink   


UTRECHT (RKnieuws.net) - Op de deur van de wc hangt een groot plakkaat: sluit de deur en doe de lichten uit! In het huis van aartsbisschop Simonis aan de Maliebaan in Utrecht wordt goed op de kleintjes gelet.

Er is weinig luxe, maar wel een biscuitje bij de koffie en veel ouderwetse pluche bij de rooms-katholieke kardinaal Simonis. "Wat u hier ziet,’’ zegt hij, "is vergulde armoede.’’ Ook in het persoonlijk leven van de kardinaal moet al enige tijd fors bezuinigd worden, nu de onderhoudskosten van kerkgebouwen oplopen, de parochianen weglopen en het aantal actieve priesters achteruitholt.

Kardinaal Simonis woont en werkt al 22 jaar in Utrecht, de stad die als aartsbisdom het centrum van de Rooms-Katholieke Kerk werd nadat sint Willibrord hier in 690 het eerste kerkje bouwde en van daaruit begon met evangeliseren.

"Mijn dagen zijn van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat gevuld’’, zegt de kardinaal. "Om kwart over zeven opstaan om te mediteren, om acht uur een eucharistieviering, daarna de vicaris met wie ik de lopende zaken bespreek. Vervolgens is er het breviergebed en bid ik de rozenkrans. Waarna om kwart voor tien het normale werk begint dat tot ’s avonds laat doorgaat, omdat er zoveel te doen valt, waaronder representatieve verplichtingen. Het enige wat ik mezelf tegenwoordig toesta is een middagdut. Anders houd ik het niet vol.’’

Paling

Het leven van een hoogopgeleide aartsbisschop loopt niet bepaald over goudgeplaveide banen. "Ik verdien niet veel,’’ zegt Simonis openhartig. "Nu ben ik weliswaar op pensioenleeftijd, maar voorheen kreeg ik evenveel als een pastoor. Het grote voordeel is wel, dat we geen tijd hebben om ons geld uit te geven. Kijk, ik moet voor mijn werk praktisch iedere maand naar het buitenland en dan reis ik principieel economyclass. Verder doe ik hier de hele dag de lichten uit, want er vergaderen hier veel mensen. En ook bezuinig ik op benzine; ik tank bij goedkope benzinepompen, omdat ik me er zeer van bewust ben dat het allemaal moet worden betaald door de beminde gelovigen. Dan kan ik niet zeggen: wat kan mij dat schelen. ’’

"En verder houd ik van een wijntje, maar die komt nooit van dure slijters. Soms krijg ik ’n mooie fles cadeau, maar meestal haal ik mijn wijn gewoon bij de supermarkt. Ik zou dan ook niet weten waar ik in mijn persoonlijke leven verder nog op moet bezuinigen. De boodschappen doe ik op de fiets en voor de huishouding zijn er twee zusters. Buitenissige extra’s zijn hier niet, hoewel ik laatst nog van iemand hoorde, ’Ja, maar vroeger had meneer pastoor ’t toch altijd dik voor elkaar, die at paling en zalm en wij arme mensen hadden niks’. Nou, dat zal ’s een keer voorgekomen zijn, maar zo ben ik niet opgevoed.’’

Zuinig

Het sobere leven dat Simonis noodgedwongen leidt, vindt hij geen enkel probleem: "Ik kom uit een rooms gezin met veel kinderen - ik ben de tweede van elf kinderen - en hoewel mijn vader tandarts was, moesten we thuis zunig aan doen. Zo ben ik altijd blijven leven, dat zunige, dat is mijn aard en dit bisdom is ook zunig. ’’

"Nee, ik veroordeel andere mensen niet die zich wel van alles permitteren - er staat tenslotte in het evangelie dat je niet zomaar mag veroordelen, maar - eh - soms begrijp ik het niet. Kijk, ik was laatst op de luchthaven van Milaan, waar ik drie uur moest rondhangen wegens al die veiligheidsvoorschriften. Dus dan loop ik eens langs de winkeltjes en daar zie ik dan horloges liggen van vierduizend euro. Op zo’n moment denk ik echt: hoe is ’t mogelijk. Wat dat betreft ben ik er niet van gecharmeerd hoe onze samenleving zich ontwikkelt. Helaas is een van de belangrijkste redenen van de leegloop van de kerken, dat het materialisme tegenwoordig de grootste afgod is.’’

"Een andere oorzaak voor de afkalving van het geloof,’’ meent Simonis, "is onze cultuur. Mensen kunnen zich niet meer binden, jonge mensen trouwen niet meer, er zijn geen religieuze roepingen meer en nog maar weinig mensen maken een keuze voor het leven. Men kan dat blijkbaar niet meer aan. Daardoor ontstaat een onrustige, verschrikkelijk individualistische samenleving. Het is ieder voor zich en volgens het spreekwoord God voor ons allen. Maar ik zeg dan: het is tegenwoordig ieder voor zich en God voor niemand. We leven in een tijd van grenzeloze oppervlakkigheid.’’

Roeping

"Onlangs zag ik dat nog tot uiting komen in een relatie-advertentie. Weet u wat daar stond? Hij zwijgt even, dan: "Leuke man zoekt leuke vrouw om samen leuke dingen te doen.’’ Vervolgt, bijna verbolgen: "Kijk, als je nou zo’n levensopvatting hebt, dan is dat het einde. Huwelijk en gezin zijn ontzettend belangrijk, het is een verbond in lief en leed, for better and for worse, alleen zie je tegenwoordig dat, als het leuke er ’n beetje af is, ze gewoon maar weer opstappen.’’

"En die mentaliteit vind je terug bij alles. Er is hier ’n enorme cultuurcrisis gaande. Als ik ’s een keer zappend voor de televisie zit, word ik ziek van de vunzigheid en de smerigheid, waarbij ik me serieus afvraag in wat voor wereld we leven en hoe het in hemelsnaam - of liever in duivelsnaam - zo ver heeft kunnen komen.’’


U bent zelf wel een roeping aangegaan voor het leven. Hebt u daar nooit spijt van gekregen?

"Absoluut niet, nee, ik zou het zo weer doen, ook in deze van God vervreemde tijden. Omdat mijn geloof het mooiste is wat er bestaat. God is mens geworden in Jezus Christus en geen verre God die ergens hoog in de hemel zit. Ik heb mijn geloof altijd als vanzelfsprekend ervaren, vanaf mijn volwassenheid wist ik precies wat ik wilde. Dat neemt niet weg dat ik over mijn functioneren ook wel eens mijn twijfels heb, zoals iedereen.’’

"Daarom biecht ik iedere maand bij een pater. Natuurlijk zondig ik als kardinaal ook, wat dacht u. Het meest, denk ik, door de zonde van verzuim. Omdat het altijd beter kan. Soms ben ik zo uitgeput dat ik afhaak, terwijl ik dan eigenlijk nog mensen zou moeten bellen, maar helemaal geen fut meer heb. En dan zou je toch zin moeten maken! Of als ik nou mijn geweten naga, zou ik toch meer moeten doen voor het lenigen van de nood in de wereld.’’






__________________
Theo

Date:
RE: zelfportret commentaar 2
Permalink   


Curieus is dat op een bekende katholieke website de "gewoonheid" van de kardinaal, of liever zijn "soberheid", gewaardeerd wordt vanwege het christelijke. Behoudens een paar uitzonderingen, zijn de meeste lezers van zijn indirecte "zelfportret" lovend over zulke dingen als postzegels verzamelen, zuinigheid wat betreft licht, goedkope wijn et cetera.. Dat bevestigt mijn eerdere commentaar. Omgedraaid zou men kunnen zeggen dat zijn lezers zelf ook van het sobere en gewone houden.. Simonis is dus een getrouwe spiegel van zijn bewonderaars.



__________________
Theo

Date:
RE: zelfportret commentaar
Permalink   


k denk dat de kardinaal zichzelf heus niet overschat. Hij is bescheiden genoeg om zijn tekortkomingen te erkennen. En, laten we eerlijk wezen: katholiek Nederland is nou ook niet bepaald een toonbeeld van geestelijk vuur. Zei hij niet onlangs dat Nederland zelfs een heidens land is? Nou ja, zo'n land gedoogt geen pater Pio's. Zodra een bisschop van meer geestelijk vuur zou getuigen dan het volk kan verdragen, wordt hij gemuilkorfd, of overgeplaatst. Daar zijn in het verleden voorbeelden van geweest.
Ieder volk krijgt wat het verdient. Dat geldt niet alleen voor zijn politieke, maar ook voor zijn kerkelijke leiders. Nederland is altijd een land van de middelmaat geweest. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Het is die "gewoonheid" die uit het portret van de kardinaal straalt. En dat is precies waar iedereen hier tervreden mee is.

__________________
Page 1 of 1  sorted by
Tweet this page Post to Digg Post to Del.icio.us


Create your own FREE Forum
Report Abuse
Powered by ActiveBoard