Een tijdlang probeerde de voorzitter van het comité dat de brenninkmeijergelden beheerde dit comité belangrijker te maken dan de zieneres zelf. In eerste instantie had pater Herman Brouwer uit Zeist een rol als VvaV-promotor bij het Haarlemse bisdom en Rome.

Genereus bekostigde Wolf Brenninkmeijer de drukkosten de in negen verschillende talen gepubliceerde brochure die H.A. Brouwer samenstelde uit de 'boodschappen' die Ida Peerdeman doorkreeg van haar verschijning. Bij zijn dood waren niet alleen het kapitale pand aan de rand van het Beatrixpark, maar ook een gigantisch bedrag in handen van de stichting.

Na de dood van de geestelijk leidsman van de zieneres begonnen de problemen. De zieneres was tegen de kostbare processen die pater Brouwer door sjieke advokaten liet voeren tegen iedereen die het in zijn hoofd haalde het plaatje van de Vrouwe van alle Volkeren af te drukken. Daarmee was volgens hem het copyright van de VvaV geschonden.

Het komt tot een breuk tussen Brouwers comité en de zieneres, die een eigen stichting begint. Brouwer weigert zijn club op te heffen en gebruikt de gelden op de rekening om zijn advokaat te laten uitzoeken of hij de zieneres niet voor het gerecht kan slepen.

Zoals in 1984, als Ida de brochure in negen talen opnieuw uitbrengt in een nieuw jasje. Zonder de samensteller te vermelden.

Brouwer eist "herstel van de naam van de samensteller van deze brochure: H.A. Brouwer, zowel buitenop als binnenin het boekje en ....copyright by H.A.Brouwer a.a."
Ook laat hij weten dat zijn stichting volledig is voorzien met de geldmiddelen waarmee dit herstel vanzelfsprekend gepaard gaat.

De herdruk van zijn brochure met Brouwers naam is een van de eisen die Brouwer in 1992 stelt voor hij zijn stichting wil opgeven. Dat was de eis van bisschop Bomers. Die was bereid de openbare devotie vrij te geven, maar dan moest er wel een eind worden gemaakt aan dit zeer langdurig conflict.